HET KASTEEL

Gebouwd op het plan van een versterkt kasteel door Isard de la Balme, dateert de oorsprong van dit kasteel uit het begin van de 13e eeuw, met latere toevoegingen in de 15e en 16e eeuw.

De imposante kerker, geëgaliseerd tijdens de revolutie, is de oudste in Bugey, een historische regio tussen het huidige Zwitserland en Lyonnais.

Het kasteel, gelegen langs een rivier op een hoogte van 550 meter, domineert een belangrijk strategisch punt in de vallei, een noodzakelijke doorgang tussen Genève en Lyon. Het kasteel diende als uitkijkpost en mogelijk toevluchtsoord tegen plunderende legers.

Samen met de andere kastelen in de regio maakte het deel uit van een ingenieus waarschuwingssysteem. Perioden van relatieve rust werden voortdurend geplaagd door felle oorlogen en banditisme.

In de 15e eeuw werd het kasteel uitgebreid met Perceval de Moyria, ridder en heer van Maillat, baljuw van Bugey en Valromey, vazal van Amédée VIII, eerste hertog van Savoye.

De belangrijke bouwwerken aan de zuidkant dateren van het einde van de 16e eeuw en zijn te danken aan François de Moyria, grootjager van de hertog van Savoye en gouverneur van de vestingstad Nantua.

Het kasteel ontsnapte verschillende keren aan vernietiging. Van het Bourgondische leger van maarschalk de Vergy in de 15e eeuw en het einde van de 16e eeuw van die van maarschalk de Biron tijdens de Frans-Savoyarde oorlogen. Toen in 1814, tijdens de Oostenrijkse bezetting en in 1944.

In 1601 werd Bugey afgestaan aan de koning van Frankrijk door de hertog van Savoye.

De Moyria zal daarom tot de revolutie van 1789 in dienst treden van de koning van Frankrijk.

In de 19e eeuw kreeg de graaf van Lavenne de Choulot, de beroemde landschapsarchitect en auteur van de Art of Gardens gepubliceerd in 1846, de opdracht van graaf Xavier de Broissia, de nieuwe eigenaar van het pand, om een park in Engelse stijl te ontwerpen rond de kasteel. De graaf van Choulot, een fervent legitimist, steunde de zaak van de hertogin van Berry en had legitimistische aristocraten en een paar gekroonde hoofden als klanten, waaronder prins Napoleon, de koning van Sardinië, de hertogin van Parma en de koning van Napels.

De grachten werden gedempt en de ophaalbrug waarschijnlijk verwijderd met de ontwikkeling van het park. Binnen zijn het gebeeldhouwde houtwerk en de Versailles-parketvloer van de woonkamer intact gebleven en getuigen van de Lodewijk XV-stijl. De drie torens van het kasteel, symbool van het feodalisme, worden later afgebroken.

DE FAMILIE MOYRIA: Heren van Maillat

De Moyria behoren tot de oudste ridderlijke adel van het land.

Baronnen van Châtillon-de-Cornelle, voormalig bolwerk van de Sires de Coligny waar de beroemde admiraal vandaan kwam, heren van Maillat, Volognat, La Tour des Echelles en andere landen.

De Moyria hielden het Château de Maillat in de mannelijke lijn van 1280 tot 1863 en gaven het vervolgens door aan graaf Xavier de Broissia.

De grafstèle van de laatste mannelijke afstammeling van de voormalige heren van Maillat, tegenover het kasteel en aan de voet van de heerlijkheidskerk, herinnert aan het ontroerende einde van deze grote familie:

'Hier rust Arthus Abel van Moyria.

God had het aan mevrouw Anne Marie Bernardine de Romanet gegeven,

gravin van Moyria,

op 15 juli 1820 en nam het weg op 19 februari 1853.

Alleen God kan zijn moeder troosten”

Afstammelingen van de tak van de baronnen van Moyria-Châtillon sinds Catherine de Moyria stierf in 1803, kochten de huidige eigenaren het kasteel en het landgoed van 10 hectare in 2019.

In 2021 werd de beschermingsprijs van het departement Ain aan de eigenaars toegekend door de vereniging van Vieilles Maisons Françaises voor de renovatie van het kasteel in aanwezigheid van de heer Damien Abad, gedeputeerde van de wijk, de heer Jean Deguerry, voorzitter van de departementale raad en de heer Cyrille Ducret, burgemeester van Maillat.

Katherine de Moyria, markiezin de Beaurepaire. Schilderij van Van Loo.